Ekologia w naszym życiu
Łęg nad Młynówką nowym rezerwatem
Łęg nad Młynówką w gminie Ciasna to nowy rezerwat przyrody w woj. śląskim. O jego ustanowieniu zdecydował wojewoda Tomasz Pietrzykowski. Rezerwat jest położony na obszarze prawie 127 hektarów w Nadleśnictwie Lubliniec. Łęg nad Młynówką, obejmujący zwarty kompleks leśny, stanowi naturalne obniżenie terenu porośnięte lasem łęgowym, przez który przepływa rzeka Młynówka, zwana również potokiem Jeżowskim.
Jak podaje biuro prasowe wojewody, 62. już rezerwat w regionie został
utworzony w celu zachowania ze względów naukowych, przyrodniczych i
dydaktycznych biocenoz leśnych, wodnych i bagiennych w postaci naturalnego lasu
łęgowego wraz z całym bogactwem gatunkowym flory i fauny.
Najcenniejszym fragmentem rezerwatu jest właśnie naturalny i dobrze zachowany
las łęgowy. Reprezentuje on rzadki typ zespołu roślinnego pochodzenia górskiego
- jesionowy łęg podgórski (Carici remotae-Fraxinetum). Zbiorowiska lasów
łęgowych należą do najrzadszych i jednych z najbardziej zagrożonych wyginięciem
w skali kraju.
Zasadniczą część nadrzecznego kompleksu leśnego tworzy różnowiekowy las
liściasty, w którym najliczniejsze gatunki drzew stanowią jesion wyniosły i
olsza czarna. Poza obszarami zalewowymi
rezerwatu wykształciły się siedliska borowe z sosnami, świerkami, brzozami,
modrzewiami i dębami.
Wilgotny las położony w dolinie rzeki Młynówki, o zróżnicowanej strukturze
wiekowej i gatunkowej, stwarza wyjątkowe warunki dla życia i bytowania
wszystkich podstawowych grup świata zwierzęcego.
O wyjątkowych walorach środowiska przyrodniczego rezerwatu Łęg nad Młynówką
decydują również stanowiska gatunków roślin objętych ochroną, w tym rzadkich
gatunków roślin górskich jak liczydło
górskie.
Zgodnie z ustawą o ochronie przyrody, za rezerwat przyrody uznaje się obszary
zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i
siedliska przyrodnicze, a także siedliska
roślin, zwierząt i grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej
wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi i
kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.
Ochronę rezerwatową wprowadza się przede wszystkim na terenach o charakterze
zbliżonym do naturalnego, gdzie naturalne procesy przyrodnicze zachodzą
spontanicznie lub możliwe jest ich odtworzenie bez znacznych nakładów sił i
środków. Ingerencja człowieka na takich obszarach powinna być ograniczona do
niezbędnego minimum, polegającego na utrzymaniu lub odtworzeniu oraz wspomaganiu
procesów zachodzących w przyrodzie naturalnie.
Dzięki uprzejmości: PAP Nauka w Polsce